X. Dominī et equī

Iūlius et Cornēlius sunt dominī Rōmānī. Iūlius est dominus
pecūniōsus, quī magnam vīllam habet et magnam familiam, id
est multōs servōs. Etiam decem equōs fōrmōsōs habet
Iūlius. Cornēlius nōn tam pecūniōsus est quam Iūlius: is
decem tantum servōs habet, et ūnum equum album. Cornēlius
equum suum amat.


Iūlius imperat: “Dūc equum ante ōstium, Syre!”


Ex decem equīs Iūliī Syrus sūmit illum nigrum quem dominus
ante aliōs amat eumque ante ōstium dūcit. Iam dominus in equō
est. Iūlius equō vehitur Tūsculum ad amīcum suum Cornēlium.


Iūlius ante ōstium Cornēliī cōnsistit et amīcum suum, quī
exit, salūtat: “Salvē, amīce! Sūme equum tuum et venī in
silvam cum amīcō tuō!”


Amīcī duo oppidum relinquunt et per vallem ad silvam eunt.
Equī laetī per campum currunt. Ovēs, quae errant in campō,
equōs timent et ad pāstōrēs suōs accurrunt. Canēs
pāstōrum lātrant. Iam equī fessī ante rīvum cōnsistunt.
Dum equī aquam bibunt ē rīvō, dominī caelum aspiciunt.
Nūlla nūbēs vidētur, sōl lūcet in caelō sine nūbibus.
Itaque Iūlius et Cornēlius umbram petunt: campum relinquunt et
in silvam intrant. Iam in umbrā sunt sub arboribus. Equī iam
nōn currunt, sed inter arborēs ambulant.


Hīc equus Cornēliī consistit et hinnit: “Hihihī!” Equus
terram ante sē aspicit et nāsum pōnit ad terram.


Iūlius, quī equum Cornēliī hinnīre audit, equum suum nigrum
vertit et interrogat: “Cūr equus tuus cōnsistit?”


Cornēlius: “Quia vestīgia videt in terrā.”


Iūlius: “Quae vestīgia?”


Cornēlius, quī iam in terrā est ante equum, vestīgia quaerit,
dum Iūlius in equō suō exspectat.


Cornēlius in terrā reperit vestīgia lupī, quae digitō
mōnstrat: “Ecce vestīgia lupī. Nōn procul abest lupus ipse.”


Lupus autem procul in monte ululat: “Huhuhū!”


Equus Cornēliī, quī lupum ululāre audit, rūrsus hinnit:
“Hihihī!” Equus Iūliī lupum nōn audit neque hinnit.


Cornēlius: “Equus meus lupum timet.” Cornēlius equum suum album
tenet.


Iūlius: “Meus equus nōn timet lupum!”


Cornēlius: “Neque lupus equum tuum timet!”


Cornēlius, quī prope vestīgia lupī etiam alia vestīgia
reperit: “Quid hoc est? Nōn sōlum lupī, sed etiam ovis
vestīgia hīc sunt!”


Iūlius: “Quid agit ovis in silvā cum lupō? Num lupum amat
ovis?”


Cornēlius: “Nōn lupum ovis, sed lupus ovem amat – et amīcam
suam ēst!”