XXV. Gubernātor optimus

Mīciō mercātor cum fīliō suō Marīnō Graeciam petit.
Mercēs suās magnō pretiō in Graeciā vēndere vult et illīc
novās mercēs minōre pretiō emere, quās deinde in Italiā
vēndet pretiō māiōre. Hōc modō mercātor prūdēns magnam
pecūniam facere solet. Certē mercātor dīves est Mīciō.


Dum nāvis ventō secundō per mare vehitur, Marīnus in puppī
sedet et librum dē optimō gubernātōre, cui nōmen erat
Palinūrus, legere cōnātur. At difficile est in puppī librum
legere, quia gubernātor absentem cantat amīcam. Marīnus eum
tacēre iubet, sed ille foedā vōce cantāre pergit!


Adulēscēns oculōs ā librō suō tollēns mare et caelum
intuētur. Suprā mare nūbēs ātrās orīrī videt et procul
tonitrum audit. Statim patrem adit et “Vidēsne” inquit “illās
nūbēs ātrās? Quid eās significāre putās? Ego tonitrum ac
tempestātem venientem timeō, nam tonitrus iam procul audītur.
Nōlō in mediō marī tempestātem opperīrī. Iubē
gubernātōrem portum petere, pater! Illīc fīnem tempestātis
opperīrī poterimus.”


Mercātor vērō “Nōlī timēre!” inquit, “Gubernātor noster
est bonus nauta, quī officium suum scit. Certē tū plūrēs
librōs legis quam ille, et multās rēs difficilēs scīs, sed
nāvigāre nescīs – id librī tuī tē docēre nōn possunt.
Manē tranquillus in puppī et perge librum tuum legere!”


“Ego tranquillus sum” inquit fīlius, “nec iam tranquillum erit
mare!”


Marīnus ad gubernātōrem redit, quī māiōre vōce cantāre
incipit, dum tōtum caelum nūbibus ātrīs operītur et iam
prīma fulgura mare illūstrant. Gubernātor vērō neque caelum
neque mare aspicit, et male canere pergit!


“Tacē, gubernātor!” inquit adulēscēns, “Spectā caelum! Fac
officium tuum! Necesse est portum petere, antequam māxima
tempestās oritur.”


Gubernātor nūllum verbum respondet, sed rīdēns sē ad
Marīnum vertit eumque ūmidīs oculīs intuētur. Tum
adulēscēns animadvertit eum manū tenēre pōculum – ex quō
nōn aquam bibit!


Subitō magnus ventus flāre incipit ac nāvis magnīs flūctibus
iactātur. Gubernātor surgere cōnātur nec pedibus stāre
potest et ante Marīnum lābitur. Clāmant omnēs et Neptūnum
invocant: “Servā nōs, Neptūne!” Nāvis sine gubernātōre in
marī turbidō errat atque aquā implērī incipit. Nautae aquam
haurīre cōnantur ac mercēs gravēs in mare iaciunt.


Tum vērō, omnibus perterritīs, Marīnus tranquillus in locō
gubernātōris cōnsīdit: is nāvem contrā ventum vertit et in
mediīs flūctibus rēctē gubernat. Ita nāvis servātur nec
flūctibus mergitur. Paulō post ventus cadere incipit.


Laetantur omnēs et Marīnum ut optimum gubernātōrem laudant
eumque ‘alterum Palinūrum’ vocant.


Mīciō laetus fīlium complectitur et “Profectō” inquit “tū
nōn sōlum librōs legere, sed etiam nāvem gubernāre scīs!”


Marīnus autem “Librum legēbam” inquit “dē Palinūrō, optimō
gubernātōre. Ut vidēs, librī meī multās rēs mē docēre
possunt.”