XI. Tabernae Iūliī ~ Fabellae Latinae Podcast

Iūlius est vir pecūniōsus quī magnam vīllam habet prope
Tūsculum oppidum. Iūlius etiam tabernās habet in oppidō.

Grūmiō est tabernārius quī Tūsculī pānem vēndit. Quī
ipsī pānem suum facere nōn possunt pānem ā Grūmiōne emunt.
Hōc modō ille pecūniam facit. Sed taberna ubi Grūmiō pānem
vēndit nōn Grūmiōnis, sed Iūliī est. Iūlius est dominus
Grūmiōnis et tabernae eius. Ergō Grūmiōnī necesse est
pecūniam Iūliō dare. Iūlius ā tabernāriō suō pecūniam
accipit.

Iūlius cum servīs Ursō et Dāvō Tūsculum it. Dominus equō
vehitur, servī nōn equīs sed asinīs vehuntur. Grūmiō nōn
sine timōre dominum venīre videt.

Iūlius ante tabernam Grūmiōnis cōnsistit eumque salūtat:
“Salvē, Grūmiō!” et ab eō salūtātur: “Salvē, domine!”

Grūmiō parvā vōce Ursum interrogat: “Cūr dominus Tūsculum
venit?”

Ursus respondet: “Dominus ad tabernāriōs suōs adit quia
pecūniam accipere vult.”

Rīdet Ursus. Grūmiō nōn rīdet: is verbīs Ursī nōn
dēlectātur.

Grūmiō Iūliō pānem ostendit: “Ecce pānis meus bonus.”

Iūlius: “Quī pānem bonum vēndit magnam pecūniam facit.”

Grūmiō: “Sed multī aliī sunt tabernāriī quī pānem
vēndunt. Ergō necesse est pānem parvō pretiō vēndere.
Nēmō quī pānem vēndit magnam pecūniam facit.”

Iūlius: “Mea est haec taberna: necesse est pecūniam dominō
tabernae dare. Centum sēstertiōs dā!”

Grūmiō: “Centum sēstertiōs! Tanta pecūnia apud mē in hāc
tabernā nōn reperītur.”

Grūmiō Iūliō ostendit sacculum suum, quī neque plēnus neque
vacuus est.

Iūlius: “Quot sēstertiī īnsunt in sacculō tuō?”

Grūmiō nummōs numerat: “Ūnus, duo, trēs, quattuor, quīnque…
nōnāgintā; ecce nōnāgintā sēstertiī īnsunt.”

Iūlius (īrātus): “Nōn satis est!”—sed pecūniam sūmit et in
sacculō suō pōnit.

Iam sacculus Grūmiōnis vacuus est—sed in cubiculō sub lectō
suō Grūmiō nōn parvam pecūniam occultat!

Iūlius rūrsus in equum ascendit et ā tabernā Grūmiōnis it
ad aliam tabernam suam, quae est in viā ubi multī hominēs
pecūniōsī habitant. Tabernārius est Eumolpus, neque is
pānem, sed gemmās vēndit. Quī gemmās vēndit magnam
pecūniam facere potest. Ergō Iūlius ā tabernāriō suō
Eumolpō magnam pecūniam accipere vult.

XI. Tabernae Iūliī

Beschreibung

Weitere Episoden

XXVII. Iānitor probus

XXVI. Magister numerōs dictat

XXV. Gubernātor optimus

XXIV. Fīlius mercātōris

XXIII. Dē novō īnfante

Kommentare (0)

Abonnenten

Anmelden mit