Derin Boyun Enfeksiyonları

Derin boyun enfeksiyonları, üst solunum yolu ve sindirim
sisteminden kaynaklanarak boynun derin dokularını etkileyen
bakteriyel enfeksiyonlardır. Enfeksiyon lenfadenit, boyun
dokulularının sellüliti şeklinde görülebileceği gibi ilerlemiş abse
formu da izlenebilir. Bilinen en eski tıbbi kaynaklardan biri olan
M.Ö. 1550 yazılmış Eberns Papirüsü​​1​ çürük dişlerden, kullanılan
tedavilerden ve bu bölgedeki abselerden bahsetmektedir. Ancak derin
boyun enfeksiyonları ilk olarak ikinci yüzyılda Galen (Bergamalı
Galen ya da Galenos) tarafından tanımlanmıştır. ​2​ Derin boyun
enfeksiyonları en sık mandibular dişler, bademcikler, parotis bezi,
derin servikal lenf düğümleri, orta kulak veya sinüslerin septik
odağından kaynaklanır.​3,4​ Derin boyun enfeksiyonu insidansı
antibiyotiklerin yaygın kullanımı ile önemli ölçüde azalmasına
rağmen, bu durum hala yaygındır ve mediastinit, hava yolu
obstrüksiyonu, juguler ven trombozu, perikardit, plevral ampiyem ve
arteriyel erozyon gibi ölümcül komplikasyonlara yol açabilir. Ek
olarak, antibiyotiklerin yaygın kullanımı ve/veya derin
immünosupresyon ile, bu enfeksiyonların yüksek ateş, sistemik
toksisite ve lokal eritem, ödem ve fluktasyon gibi klasik
belirtileri görülmeyebilir. Bergamalı Galen (Pierre-Roch Vigneron )
Genel Klinik Özellikleri Her ne kadar enfeksiyonun primer sebebine
yönelik semptomlar ön planda olsa da, derin boyun enfeksiyonlarının
bazı ortak klinik özellikleri vardır. Genellikle boğaz ağrısı
ve/veya trismus ile ilişkilidirler. Trismus; çiğneme kaslarını
(maseter ve pterygoidler) etkileyen basınç veya enfeksiyonu veya
trigeminal sinirin motor dalının tutulumunu gösterir, bu da spazm
nedeniyle hastanın ağzını açamamasına sebep olur. Bunlar dışında
hastalarda disfaji ve odinofaji olabilir. Enfeksiyonun derin boyun
bölgesinde olması nedeniyle, fluktasyon veren bir kitle kolayca
fark edilmez. Ancak eğer palpasyonu mümkünse karakteristik
belirtileri, palpasyon çukurlaşma gösteren veya hamur kıvamlı bir
oluşumdur. Stridor ve dispne; hastalığın mediastene yayıldığının ve
hava yolu obstrüksiyonunun belirtileri olabilir. Disfoni ve ses
kısıklığı ise boyun enfeksiyonlarında geç bulgulardır. 12. kranial
sinir tutulumu olması takdirde, tek taraflı dil parezi izlenebilir.
Peritonsiller Abse (sağ) Klinik Şüphe ve Görüntüleme Tanı
çoğunlukla klinik şüphe ile başlar. Bariz olmamakla birlikte AFR
yüksekliği beklenir. Derin boyun boşluğu enfeksiyonunu düşündüren
herhangi bir belirti veya semptom varlığında, enfeksiyonu teşhis
etmek, kesin bölgesini belirlemek ve potansiyel yayılmayı
değerlendirmek için acil görüntüleme alınmalıdır. Bu belirtiler ve
semptomlar arasında: şiddetli tek taraflı boğaz ağrısı; faringeal
duvar, yumuşak damak veya orofarenks tabanının şişmesi; boyun
ağrısı veya şişmesi; kas spazmı nedeniyle tortikolis ; boyun
tutulması; krepitasyon varlığı; veya hava yolu tıkanıklığını
düşündüren diğer belirtiler vardır. (örneğin, boğuk ses, salya
akması veya tükürük birikmesi, stridor veya diğer solunum sıkıntısı
belirtileri). Hava yolu tıkanıklığından şüpheleniliyorsa, bu tür
hastalar öncelikle entübasyon ve olası cerrahi müdahale için derhal
değerlendirilmelidir. Direkt Grafi Düz radyografi, derin boyun
boşluğu enfeksiyonlarının değerlendirilmesinde sınırlı yarar
sağlarKolay ve ucuzdur.Özellikle retrofarengial abse tanısında
değerli Diş kaynaklı enfeksiyonların saptanmasında panaromik
mandibula grafisi Pnömoni ve mediastinit gibi komplikasyonların
değerlendirilmesinde düz akciğer grafileri faydalı olabilir.​5​
Kontrastlı Bilgisayarlı Tomografi (BT) Tanıda altın
standartdır.Derin ve yüzeyel anatomik yapıları daha ayrıntılı
gösterir.Abse ve sellülit ayırımı yapar.Dezavantajları arasında
radyasyon , artefaktlar, yumşak doku seçiciliği MR kadar iyi
olmaması sayılabilir. Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRG) Yumuşak
doku tutulumunun derecesini değerlendirmek ve vasküler
komplikasyonları tanımlamak için yararlıdır. Anatomik ayrım,