Ağrıya Yönelik Opioid Reçete Yazımı :CDC Klinik Uygulama Kılavuzu

Giriş Ağrı, hastaneye başvurularının en önemli sebeplerinden
biridir. Akut ağrı, klasik olarak akut hastalık, travma veya
cerrahi ile ilişkili olumsuz bir kimyasal, termal veya mekanik
uyarana normal olarak öngörülen fizyolojik tepki olarak tanımlanır.
Akut ağrı sıklıkla ani başlamaktadır ve alta yatan sorunun ortadan
kalkmasıyla yavaşça geriler, zamansal olarak ise bir ayın altındaki
ağrılar olarak tanımlanır. Eğer bu bir aylık süre içerisinde geçmez
ve çözülemezse de 1-3 aylık süre içerisinde subakut ağrı olarak
adlandırılır. Üç aydan daha uzun süreçler ise kronik ağrı olarak
tanımlanır. Kronik ağrı altta yatan durum/hastalığa bağlı
olabileceği gibi, uygulanan tedavi veya inflamasyona da bağlı
olabilir, bazı olgularda da altta yatan sebepler
tanımlanamayabilir. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki verilere göre
her 14 hastadan birinde kronik ağrı sorunu mevcuttur. Bu ağrı hayat
kalitesini düşürmekte ve günlük hayatı kısıtlamaktadır.​1​
Aktivitelerdeki kısıtlamalar, iş gücü kaybı, yaşam kalitesinin
düşmesi ve yaygın damgalama dahil olmak üzere ağrıyla ilişkili
klinik, psikolojik ve sosyal sonuçlar göze alındığında;
klinisyenlerin ağrılı hastalara uygun, bütüncül ve şefkatli bakım
sağlamak için eğitim, öğretim, rehberlik ve kaynaklara sahip olması
önemlidir. Bu yazımızda Centers for Disease Control and Prevention
tarafından Kasım 2022’de yayımlanan “CDC Clinical Practice
Guideline for Prescribing Opioids for Pain — United States, 2022”
başlıklı yazıdan bahsedeceğiz.​2​ Yusuf Ali Altuncı’nın Acil
Serviste Kronik Ağrı” başlıklı yazısı için burayı, Erkman Sanrı’nın
“Geriatrik Hastada Ağrı Yönetimi” başlıklı yazısı için burayı,
Şakir Hakan Aksu’nun “Acil Serviste Ağrı Yönetimi” başlıklı yazısı
için burayı ziyaret edebilirsiniz. İyi okumalar diliyorum. Kılavuz
Hakkında Genel Bilgiler Bu klinik uygulama kılavuzu, akut (3 ay süreli)
ağrısı olan ≥18 yaşındaki ayaktan hastaları tedavi eden
klinisyenler için hazırlanmıştır. Orak hücreli anemiye bağlı,
kanser ilişkili, palyatif bakım dönemi ve yaşam sonu ağrı
yönetimini öneriler dışında bırakmaktadır. Bu kılavuz
güncellemesinin hedef kitlesi çok geniştir ve opioid reçete eden
birçok klinisyeni içerir. Birinci basamak klinisyenleri (örneğin,
dahiliyeciler ve aile hekimleri) ve ayakta tedavi ortamlarında
ağrıyı yöneten diğer klinisyenleri (örneğin, cerrahlar, acil tıp
klinisyenleri, işyeri hekimliği klinisyenleri, fiziksel tıp ve
rehabilitasyon klinisyenleri ve nörologlar) içerir. Bu klinik
uygulama kılavuzunda bu amaçla 12 öneri yapılmıştır. Bu öneriler
yapılırken daha önceki çalışmalardan elde edilen veriler sistematik
bir incelemeyle ele alınmış ve kesinlik düzeyi (yüksek, orta, düşük
veya yetersiz) olarak değerlendirilerek kanıt gücü elde edilmiş.
Bunlar ışığında kanıt tipleri 1’den 4’e kadar numaralandırılırken
öneri kategorileri A ve B olarak sınıflandırılmıştır; Tip 1 Kanıt:
Randomize klinik çalışmalar veya gözlemsel çalışmalardan elde
edilen güçlü kanıtlar, Tip 2 Kanıt: Önemli sınırlamaları olan
randomize klinik çalışmalar veya gözlemsel çalışmalardan elde
edilen son derece güçlü kanıtlar, Tip 3 Kanıt: Gözlemsel çalışmalar
veya kayda değer sınırlamaları olan randomize klinik çalışmalar,
Tip 4 Kanıt: Klinik deneyim ve gözlemler, önemli sınırlamaları olan
gözlemsel çalışmalar veya birkaç önemli sınırlaması olan randomize
klinik çalışmalar. Kategori A tavsiyeleri, çoğu hasta için en uygun
tavsiye edilen yönetim biçimini ifade ederken; kategori B
tavsiyeler, farklı hastalar için farklı seçeneklerin uygun
olacağını belirtir ve klinisyenlerin hastaların, hasta değerleri ve
tercihleri ile belirli klinik durumlar ile tutarlı bir karara
varmalarına yardımcı olacak şekilde önerilmiştir. Kılavuz
içerisinde bir klinik eylemin avantajlarının dezavantajlardan büyük
ölçüde ağır bastığı konusunda geniş bir fikir birliği olduğunda,
tip 3 ve 4 kanıtlarla bile A kategorisi tavsiyelerde bulunulmuştur.
...