Boğulmanın Tedavisi ve Önlenmesi – 2

Bu yazımızda da orijinali 2016 yılında yayınlanmış olan Wilderness
Tıp Derneği (WMS)'nin Boğulmanın Tedavisi ve Önlenmesi İçin Klinik
Uygulama Kılavuzları: 2024 Güncellemesine kaldığımız yerden devam
edeceğiz . Tanısal Testler Radyolojik Testler Birçok geriye dönük
acil servis çalışması, boğulma vakalarında ilk göğüs röntgeninin
arteriyel kan gazı seviyeleriyle uyumlu olmadığını göstermiştir.
Yatan hastalarla yapılan bir çalışma, akut akciğer hasarı veya ARDS
gelişenlerin ilk saatlerde anormal göğüs röntgeni bulgularına sahip
olduğunu, ancak acil servise varışta bu bulguları göstermediklerini
bulmuştur.​1​ Beyin bilgisayarlı tomografi (BT), boğulma
hastalarında anoksik beyin hasarını değerlendirmek için
kullanılmıştır, ancak yapılan geriye dönük çalışmalar, başlangıçta
normal BT'nin prognostik değeri olmadığını göstermiştir.​2​
Tavsiye: Arteriyel kan gazı ölçümleri veya sonuçlarla uyumlu
olmadığı için başlangıçta rutin göğüs röntgeni önerilmiyor.
Röntgenler, başvuruda prognozu belirlemek için değil; hastanın
durumundaki değişiklikleri takip etmek için yararlı olabilir.
Boğulma hastasında başvuruda rutin beyin BT önerilmiyor, çünkü
normal BT'nin prognostik değeri yoktur. Bilinci açık boğulma
hastasında nörogörüntüleme, klinik durumda bir değişiklik olmadıkça
önerilmez. Güçlü öneri, düşük kaliteli kanıt. Laboratuvar Testleri
1960'larda yapılan köpek çalışmaları, tuz, klor ve tatlı su
boğulması ile ilişkili olarak klinik olarak önemli hemodilüsyon ve
kırmızı kan hücresi yıkımının varlığını ortaya koymuştur.​3,4​ Bu
çalışmalar, uyuşturulmuş köpeklere insan boğulma hastaları
tarafından tipik olarak aspirasyon edilen 1 ila 3 mL/kg−1'den çok
daha fazla, 44 mL/kg−1'e kadar sıvı verilmesine dayanmaktadır.
Elektrolit anormallikleri ve hemodilüsyon, en az 11 mL/kg−1 verilen
köpeklerde oluşmuştur. Ancak, klinik olarak önemli elektrolit veya
hematolojik anormallikleri tanımlayan bir çalışma bulunmamıştır. Bu
da başlangıç tedavisini yönlendirmede veya prognoz bilgisi
sağlamada sınırlılık gösterebilir. Bilinç durumu değişmiş veya
bilinç düzeyi azalmış hastalarda, hipoglisemi veya zehirlenme gibi
boğulma olayına neden olabilecek alternatif nedenler için
laboratuvar değerlendirmesi faydalı olabilir. Semptomatik
hastalarda arteriyel kan gazı analizi, solunum resüsitasyonunu
yönlendirmede yardımcı olabilir. Tavsiye: Boğulma hastasında tam
kan sayımı veya elektrolit testlerinin rutin kullanımını
önerilmiyor. Hipoksemi veya solunum sıkıntısı belirtileri (örneğin,
siyanoz, düşük oksijen saturasyonu, taşipne, kalıcı taşikardi) olan
hastalarda arteriyel kan gazı testi, solunum müdahalelerini
yönlendirmek için endikedir. Resüsitasyona yanıt vermeyen veya
başlangıçta boğulma nedeni bilinmeyen hastalarda, bilinç durumu
değişikliği nedenlerini veya tetikleyici olayları araştırmak için
laboratuvar testleri düşünülmelidir. Güçlü öneri, düşük kaliteli
kanıt. Diğer Tedaviler Antibiyotikler Aspirasyonla meydana gelen
suyun içinde bulunan mikroorganizmalar, pnömoniye neden olabilir.
Ancak, bugüne kadar yapılan çalışmalar, boğulma hastalarında
empirik antibiyotik uygulamasının fayda sağladığını göstermemiştir.
Bunun bir kısmı, boğulma ile ilişkili pnömonide bulunan
mikroorganizmaların atipik bakteriler veya mantarlar olması ve
genellikle standart empirik tedavilere dirençli olmaları nedeniyle
kaynaklanabilir. Küçük miktarlarda suyun bile aspirasyonu, göğüs
röntgeninde pnömoniyi taklit edebilecek anormalliklere neden
olabilir.​5,6​ Boğulma olayının psikolojik travması ve hipoksemi,
lökositoz ve hava yollarındaki suyun neden olduğu iltihap ve
tahrişten kaynaklı ateşe ortaya çıkabilir. Bu durum, iltihaplı ve
enfeksiyöz pnömoniti ayırt etmeyi zorlaştırır.​7​ Antibiyotik
uygulaması kararı, başlangıç resüsitasyonundan sonra alınmalı ve
ideal olarak beklenen balgam veya endotrakeal aspirat bakteriyel
kültür, kan kültürleri veya idrar antijen testlerine
dayandırılmalıdır. Ancak, bu testlerin doğada mevcut olmaması
nedeniyle,