Fäik
Vom Låden und vom Leben Nummer 29 - fäik - (...wie immer zum hören
und mitlesen oder lesen und mithören, ganz wie ihr wollt) - Vom
Låden und vom Leben (audiofile #29: fäik) Servus ihr Liem dord
draussn.
Podcast
Podcaster
Beschreibung
vor 1 Jahr
Vom Låden und vom Leben Nummer 29 - fäik (...wie immer zum hören
und mitlesen oder lesen und mithören, ganz wie ihr wollt) Vom Låden
und vom Leben (audiofile #29: fäik) Servus ihr Liem dord draussn.
Heud möchd ich euch amål a Gschichdle verzähl. Üwer n Unnerschied
vo echd und besonders werdvoll wörses Fäik. Ich bin ja nacherd scho
immer so a Fän vo glenne Bedriebli. Und a gleichzeidich a Fän vo
gwaxnen Schdruggdurn und weerdichn, handwerglich hergschdelldn
Zeuch. A Lehmsmiddl. Ob des nacherd für unner Ernährung gud sei
soll oder fürn Genuss is mir dabei eichndlich wurscht. Also im
Grund häng ich scho a durchaus an Dradizzionen. Awer ehm ned blos
an denne vou hier. A guudds Beischbiel is der Kaffee. Früher - also
in denne Zeidn wo ich groß worrn bin - da gabs üwerall in unnern
Nachbårländern enn echd guudn Kaffee. Die Ösis wårn für die
Mälonsch bekannd, die Eidgenössli für ihrn Schümmli, die Franzosn
hamm ihr Kafä o Lä ghabbd und die Idalliener nadürlich die fedde
Bandbreide vonnem glenne Esbresso bis zur Ladde. Bei uns had ausm
Fernseher noch die Werbung für die Gröhnung irchndwas vonnem
berfeggdn deudschn Kaffe gebredichd und innen Resdorongs is der
Kabbutschino mid ebn jener Grönung und emm feddn Bazn Sahne
gredenzd worrn. Ned legger. Awer eichndlich war genau dess ja an
ned schlimm. Mir hamm ehm noch echde Unnerschied ghabbd. Wennsde
nein Urlaub gfåhrn bisd, nacherd hassde fremdårdichs Essn vorgsedzd
grichd un hassd unbekannds Zeuch brobierd. Dasses heud üwerall den
sellm Missd geb dud, der wo uns suggerier dud, dass es was Bsonders
wär, is a echds Elend. Awer über den Einheidsbrei brauch mer går
ned zum diskuddier. Ich glebb, des is den meisdn gloar, dass des kä
Manna is und dass mir ned im Schlaraffnland leb du. Was awer edz
gleichzeidich a immer wieder uffkomm dud, des sin so Heibs. Früher
hädd mer gsåchd, Massnbsüchose. Heud isses Lehmsschdiel. In Schübn
oder Welln gibbds immer widder irchndwelche ganz bsondern
Genussmiddeli, wo sich in die hibbe Lisde vo dem Zeuch neizegg du,
wo blödzlich oh Wog sin. Bier zum Beischbiel war a ganze Zeid des
Gsöff für Brolos. Dann kam des Graafd Bier. Dschinn hadd den Ruf
von Badewasser und Fusl ghabbd. Dann gabs an ålln Eggn und Endn
irchndenne Brennerei, wo gmennd had, was ganz bsonders
indifiduelles zum mach. Besser als wie die annern. Also verschdehd
mich ned falsch. Ich drink Bier gern, hab scho immer n guudn
Dschinn gemochdd, schdeh auf viel vo dem Zeuch, was immer widder in
Wellenbeweechungen als der endgüldiche Käs der Weld verkäffd wird.
Ich hab zum Beischbiel dahämm noch nie a glassische deudsche
Kaffeemaschiene ghabbd. Ich hab für ålle Dåch die dübbische
Bialeddi oder wemmers annersch måch a a Frenschbress. Und für die
besonderen Dåche hamm mir a orichinål andiege Hebelmaschiene aus
Idålien, ausn Sechzgern. Und für alle Zwegge du ich mein Kaffee
selber und annersch måhl. Eds gibbds seid a boar Jährli awer ned
blos in jeder Schdadd drei Dschinnbrenner, zwä Graafdbraumäsder,
sondern a a halbs Dudzend Kaffeerössder. Wenn des edz echd
handwerglich dradizzionelle Bedriebli mid Nohau sin, nacherd is
dess subber un kann a inderessånnd sei. Sozumsåch als Ersadds für
die rechionåln Unnerschied - und dadsächlich gibbds a a boar. Awer
es gibbd genau so viele Blender wie in der Kockdäilbår, so viel
Wellnreider wie an der Biskaja und a genau so viel Missd wie
früher, blos dass edz nimmer Gröhnung druff schdeh dud, un der
desweechn schwiericher zum iddendifizier is. Ganz sicher is nedd
jede Rössderei a handwerglicher Bedrieb, wo sich enner ehm
neigfuxxd had. Gloar isses immer Gschmaggsach, awer dodål
Bedriebsblind dürff ma hald a ned sei. Bassds amål selber uff, wer
nacherd Inhaber is, obs ned doch vielleichd a Kedde is, ob der
Kaffe echd vor Ordd gerösded wird und ob der, wo den nacherd rössd
dud echd en Blån hadd, un nedd blos eefach a viedeo ågschaud had...
Lehrberuf isses auf jedn Fall nimmer. Und blos weil irchndwer
irchndwo irchndwas mid Kaffe mach dud, nacherd muss des noch lang
nix Bsonders und vor allm nix Guudes sei. So, genuch edz mid dem
Vorgeblänggl. Des wår sozumsåch die Grundlåche. Damidsder euch nei
mei Schdimmung neigruuf könnd. Edz kommd des Gschichdle... A
schönner Dåch. A annere Schdadt. Mir frühs losgfahrn. Ohne Kaffee.
Eichndlich a nougou bei mir, awer machd ja nix. S gehd nach
Erlangen auffn Comic Salong. Vorfreud Komma Grousse. Mir ankommen,
Bargblatz gfunne und nei in die Schdådt. Ich, dodål
unnerkoffeinierd, seh gleich a Kaffeerösderei. Mei Reddung. Ich
also nei und hin annen Dresn gschdelld. "Ich hädd gern nen
Esbresso". Also hald erschdamål zum ausbrobier, denk ich mer. Und
dann noch, weil die alles möchliche anbied du: "Was für enne vo
euern Bohnen nemmds ihr eichndlich für euern Esbresso?" Da schdoß
ich gleich aufs erschde Kommunigazionshindernis. "Sorrie ei dont
schpiek tschörmän." Also nochamål. S woar net im Ausland. Sondern
in Frånggn. Ich hab des irchndwie üwerhaubds ned verschdanne.
Vielleichd weechn dem indernazionåln Salong? Awer machd ja nix.
Bersonål is inner Gasdro echd schwierich zum griech. Und ich habb
mein Kaffe scho in unnerschiedlichsdn Ländern in unnerschiedlichsdn
Schbrachn beschdelld un a griechd. Und zwoar des, was ich gwolld
hab. Ich schdocher hald a weng mid mein englisch rum und versuch
die Kommunigazion aufrechd zum erhald. Muss ja der Kaffee ned
schlechd sei deswechn. Nacherd werrn mir drei Möchlichkeidn
anboodn. Wo alle geeichned wärn. Ich brobier den, wo mir am
inderessanndesdn vorkomm dud. A wenn die Beschreibung vo derre
Deegngrafd eichndlich blos des war, was auf derre Kardn eh scho
schdehd. Blos hald in englisch. "Und bidde zum hierdringg. Ich sedz
mich naus." Griechd hab ich nacherd a Blörre, wo den Begriff Kaffe
echd ned verdiend had. Innem Rikab Becher, wässd scho, so enner zum
midnemm und widderverwend. Für ennen horrendn Breis. A guder Dåch
fänggd annersch å. Und wenn die Schdadt mich ansonsdn ned echd
begeisderd hädd und der Dåch ned nacherd doch noch sauguud gworrn
wär, nacherd... Awer mer kann hald ned alles hab und manchmal
drüchd der Schein hald. Desweechn bleib ich edz bei mein berfeggdn
idallienisch und såch tschau, arrifidertschi euer Gerd
und mitlesen oder lesen und mithören, ganz wie ihr wollt) Vom Låden
und vom Leben (audiofile #29: fäik) Servus ihr Liem dord draussn.
Heud möchd ich euch amål a Gschichdle verzähl. Üwer n Unnerschied
vo echd und besonders werdvoll wörses Fäik. Ich bin ja nacherd scho
immer so a Fän vo glenne Bedriebli. Und a gleichzeidich a Fän vo
gwaxnen Schdruggdurn und weerdichn, handwerglich hergschdelldn
Zeuch. A Lehmsmiddl. Ob des nacherd für unner Ernährung gud sei
soll oder fürn Genuss is mir dabei eichndlich wurscht. Also im
Grund häng ich scho a durchaus an Dradizzionen. Awer ehm ned blos
an denne vou hier. A guudds Beischbiel is der Kaffee. Früher - also
in denne Zeidn wo ich groß worrn bin - da gabs üwerall in unnern
Nachbårländern enn echd guudn Kaffee. Die Ösis wårn für die
Mälonsch bekannd, die Eidgenössli für ihrn Schümmli, die Franzosn
hamm ihr Kafä o Lä ghabbd und die Idalliener nadürlich die fedde
Bandbreide vonnem glenne Esbresso bis zur Ladde. Bei uns had ausm
Fernseher noch die Werbung für die Gröhnung irchndwas vonnem
berfeggdn deudschn Kaffe gebredichd und innen Resdorongs is der
Kabbutschino mid ebn jener Grönung und emm feddn Bazn Sahne
gredenzd worrn. Ned legger. Awer eichndlich war genau dess ja an
ned schlimm. Mir hamm ehm noch echde Unnerschied ghabbd. Wennsde
nein Urlaub gfåhrn bisd, nacherd hassde fremdårdichs Essn vorgsedzd
grichd un hassd unbekannds Zeuch brobierd. Dasses heud üwerall den
sellm Missd geb dud, der wo uns suggerier dud, dass es was Bsonders
wär, is a echds Elend. Awer über den Einheidsbrei brauch mer går
ned zum diskuddier. Ich glebb, des is den meisdn gloar, dass des kä
Manna is und dass mir ned im Schlaraffnland leb du. Was awer edz
gleichzeidich a immer wieder uffkomm dud, des sin so Heibs. Früher
hädd mer gsåchd, Massnbsüchose. Heud isses Lehmsschdiel. In Schübn
oder Welln gibbds immer widder irchndwelche ganz bsondern
Genussmiddeli, wo sich in die hibbe Lisde vo dem Zeuch neizegg du,
wo blödzlich oh Wog sin. Bier zum Beischbiel war a ganze Zeid des
Gsöff für Brolos. Dann kam des Graafd Bier. Dschinn hadd den Ruf
von Badewasser und Fusl ghabbd. Dann gabs an ålln Eggn und Endn
irchndenne Brennerei, wo gmennd had, was ganz bsonders
indifiduelles zum mach. Besser als wie die annern. Also verschdehd
mich ned falsch. Ich drink Bier gern, hab scho immer n guudn
Dschinn gemochdd, schdeh auf viel vo dem Zeuch, was immer widder in
Wellenbeweechungen als der endgüldiche Käs der Weld verkäffd wird.
Ich hab zum Beischbiel dahämm noch nie a glassische deudsche
Kaffeemaschiene ghabbd. Ich hab für ålle Dåch die dübbische
Bialeddi oder wemmers annersch måch a a Frenschbress. Und für die
besonderen Dåche hamm mir a orichinål andiege Hebelmaschiene aus
Idålien, ausn Sechzgern. Und für alle Zwegge du ich mein Kaffee
selber und annersch måhl. Eds gibbds seid a boar Jährli awer ned
blos in jeder Schdadd drei Dschinnbrenner, zwä Graafdbraumäsder,
sondern a a halbs Dudzend Kaffeerössder. Wenn des edz echd
handwerglich dradizzionelle Bedriebli mid Nohau sin, nacherd is
dess subber un kann a inderessånnd sei. Sozumsåch als Ersadds für
die rechionåln Unnerschied - und dadsächlich gibbds a a boar. Awer
es gibbd genau so viele Blender wie in der Kockdäilbår, so viel
Wellnreider wie an der Biskaja und a genau so viel Missd wie
früher, blos dass edz nimmer Gröhnung druff schdeh dud, un der
desweechn schwiericher zum iddendifizier is. Ganz sicher is nedd
jede Rössderei a handwerglicher Bedrieb, wo sich enner ehm
neigfuxxd had. Gloar isses immer Gschmaggsach, awer dodål
Bedriebsblind dürff ma hald a ned sei. Bassds amål selber uff, wer
nacherd Inhaber is, obs ned doch vielleichd a Kedde is, ob der
Kaffe echd vor Ordd gerösded wird und ob der, wo den nacherd rössd
dud echd en Blån hadd, un nedd blos eefach a viedeo ågschaud had...
Lehrberuf isses auf jedn Fall nimmer. Und blos weil irchndwer
irchndwo irchndwas mid Kaffe mach dud, nacherd muss des noch lang
nix Bsonders und vor allm nix Guudes sei. So, genuch edz mid dem
Vorgeblänggl. Des wår sozumsåch die Grundlåche. Damidsder euch nei
mei Schdimmung neigruuf könnd. Edz kommd des Gschichdle... A
schönner Dåch. A annere Schdadt. Mir frühs losgfahrn. Ohne Kaffee.
Eichndlich a nougou bei mir, awer machd ja nix. S gehd nach
Erlangen auffn Comic Salong. Vorfreud Komma Grousse. Mir ankommen,
Bargblatz gfunne und nei in die Schdådt. Ich, dodål
unnerkoffeinierd, seh gleich a Kaffeerösderei. Mei Reddung. Ich
also nei und hin annen Dresn gschdelld. "Ich hädd gern nen
Esbresso". Also hald erschdamål zum ausbrobier, denk ich mer. Und
dann noch, weil die alles möchliche anbied du: "Was für enne vo
euern Bohnen nemmds ihr eichndlich für euern Esbresso?" Da schdoß
ich gleich aufs erschde Kommunigazionshindernis. "Sorrie ei dont
schpiek tschörmän." Also nochamål. S woar net im Ausland. Sondern
in Frånggn. Ich hab des irchndwie üwerhaubds ned verschdanne.
Vielleichd weechn dem indernazionåln Salong? Awer machd ja nix.
Bersonål is inner Gasdro echd schwierich zum griech. Und ich habb
mein Kaffe scho in unnerschiedlichsdn Ländern in unnerschiedlichsdn
Schbrachn beschdelld un a griechd. Und zwoar des, was ich gwolld
hab. Ich schdocher hald a weng mid mein englisch rum und versuch
die Kommunigazion aufrechd zum erhald. Muss ja der Kaffee ned
schlechd sei deswechn. Nacherd werrn mir drei Möchlichkeidn
anboodn. Wo alle geeichned wärn. Ich brobier den, wo mir am
inderessanndesdn vorkomm dud. A wenn die Beschreibung vo derre
Deegngrafd eichndlich blos des war, was auf derre Kardn eh scho
schdehd. Blos hald in englisch. "Und bidde zum hierdringg. Ich sedz
mich naus." Griechd hab ich nacherd a Blörre, wo den Begriff Kaffe
echd ned verdiend had. Innem Rikab Becher, wässd scho, so enner zum
midnemm und widderverwend. Für ennen horrendn Breis. A guder Dåch
fänggd annersch å. Und wenn die Schdadt mich ansonsdn ned echd
begeisderd hädd und der Dåch ned nacherd doch noch sauguud gworrn
wär, nacherd... Awer mer kann hald ned alles hab und manchmal
drüchd der Schein hald. Desweechn bleib ich edz bei mein berfeggdn
idallienisch und såch tschau, arrifidertschi euer Gerd
Weitere Episoden
24 Minuten
vor 5 Tagen
12 Minuten
vor 1 Woche
16 Minuten
vor 2 Wochen
31 Minuten
vor 3 Wochen
29 Minuten
vor 1 Monat
In Podcasts werben
Kommentare (0)