Yasımızı paylaşalım

6 Şubat’tan bu yana kah acıyla, kah çaresizlikle kavruluyoruz.
Kaybımız aklımızın alabileceğinin ötesinde, yasımız büyük.


Biz şu an İstanbul’dayız aynı zamanda gözümüz, kulağımız,
kalbimiz deprem bölgesinde. Kaybettiğimiz her can için rahmet,
yaralılar için acil şifa, geride kalanlar için sonsuz sabır ve
acil destek diliyoruz. Aynı zamanda enkazdan canlı çıkartılan her
can için umutla sevinç gözyaşı döküyoruz.


Deprem bölgesinde olmayan herkesi büyük ya da küçük demeden,
güvendiğiniz kurumlara elinizden gelen tüm yardımı yapmaya davet
ediyoruz.


Kendimize ve başkalarına yardım edebilmenin bildiğimiz en etkili
yolu acımızı yaşamak ve birbirimizle paylaşmak, yani yas tutmak.


Kederimizin içinden geçmediğimizde mevcudiyemiz zayıflıyor.
Mevcudiyetimiz zayıfladığında kendimizi hikayeler, yorumlar,
düşünceler içinde kaybolmuş, kilitlenip kalmış buluyoruz. Bu da
yapabileceklerimizi, destek olabileceğimiz alanları görmemizi
engelleyebiliyor. Bu nedenle sizi duygularınızı duymaya, bu büyük
ve ortak felaket karşısında yas tutmaya davet ediyoruz ki yardım
edebilecek durumda olanlar olarak gücümüzü kazanalım ve yardım
edebilecek yolları bulabilelim.


Hayata yabancılaştıran sorunların sistemsel sebeplerini
tartışmak, öfke düşünceleri, yargılar, suçlamalar veya
entelektüel açıklamaların ne bize ne de deprem bölgesinde
olanlara bir faydası olduğunu düşünmüyoruz. Tam tersine, bütün
bunlar bizi gözyaşlarımızı akıtmaktan alıkoyarak canlanmamızı,
gücümüzü kazanıp destek mekanizmalarını düşünebilme
yeteneğimizden alıkoyabilir. Kısacası, sizleri kapsayıcı, yargı
ve yorumlardan uzak, kendinizde olanı paylaşacağınız bir alan
olarak yorumlar bölümüne acınızı paylaşmak üzere yazmaya davet
ediyoruz.


Yasımızı tutarken iç ve dış kaynaklarımızı harekete geçirerek
deprem bölgesinde olanlar için her birimiz kendi sınırlarımızı da
gözeterek harekete geçelim.


Yorumlarda görüşmek üzere…


Canan-Deniz