II. Abdülhamid ve Theodor Herzl

Aydınlanma düşüncesi ve 1789 Fransız İhtilali’nin yarattığı
özgürlük ortamından diğer gruplar gibi Yahudiler de yararlanmıştı.
1799’da Napolyon, Mısır Seferi sırasında Yahudilere Akka’nın
dışında bir yerde yerleşim kurma sözü verdi, ancak bölgeden kısa
sürede çekilince bunu gerçekleştiremedi. 1840’ta, Kudüs’teki
Britanya temsilcisi Lord Palmerston “Britanya İmparatorluğu’nun
yüksek çıkarlarını korumak üzere” bir Avrupalı Yahudi Yerleşim
Kolonisi kurma fikrini ortaya attı ama arkası gelmedi. Başlangıçta
II. Abdülhamid Rusya, Romanya ve Yunanistan gibi ülkelerde zulüm
gören ve bu yüzden ülkelerinden kaçmak zorunda kalan Yahudileri
sahiplenmiş ve onların ülkenin çeşitli vilayetlerine
yerleştirmişti. Fakat bu ailelerin Filistin’e yerleşmeleri
istenmiyordu. Bâbıâli’nin ısrarını kırmak üzere 1878’de “Şark
Meselesi” başlığıyla bir makale yazan ve makalesinde İngiltere
hamiliğinde bir Yahudi Devleti’nin kurulması fikrini atan iş adamı
Edward Cazelet, İstanbul’a planını görüşmeye gitti. Ancak yanıt
değişmedi. Yahudi göçmenler için Adana, Halep ve Mezopotamya’da
geniş topraklar vardı. Ancak Filistin’e göç mümkün değildi! Osmanlı
ülkesine hicret edecek Musevilerin hükümet tarafından bir işaret
verilmeden kabule aykırı hareket eden memurlar şiddetle
cezalandırılacaklardı. Bu arada Yahudiler kendi aralarında “Siyon
Aşıkları” adlı bir dernek kurmuşlardı. Böylece Yahudilerin Filistin
ve Kudüs’e yerleşmesini amaçlayan Siyonizmin de ilk adımı atılmış
oldu.